physical. me

مردم از روزهای قبل مشغول جمع آوری هیزم برای جشن میشوند و همه را یکجا انبار میکنند.در عصر این روز پس از غروب آفتاب،سه نفر از موبدان زرتشتی با جامه سپید به سوی توده ای از هیزم خشک که از پیش آماده شده میروند و گروهی از جوانان که آنها هم جامه سپید پوشیده اند با مشعل(هموخ)های روشن موبدان را همراهی میکنند.موبدان بخشی از اوستا که بیشتر آتش نیایش است را میسرایند و مؤبد بزرگ با آتشدان و جوانان با مشعل،هیزم ها را روشن میکنند.سپس گروه نوازندگان از آغاز تا پایان جشن آهنگ مینوازند و همه با شادی پیروزی روشن شدن آتش سده را جشن میگیرند.

برخی داستان پیدایش سده را به اردشیر پاپکان،برخی به هوشنگ پیشدادی و برخی دیگر به گیومرت نسبت داده اند.اما آنچه که اهمیت دارد اینست که این جشن را ما ایرانیان سالهاست که این جشن را برگزار می کنیم.

چهل روز پس از جشن شب چله،آبان روز از بهمن ماه در تقویم زرتشتی[برابر با ۱۰ام بهمن ماه]و در چهله ی زمستان،جشن سده،به پهلوی «ست» یا «سده سوزی» برگزار می‌شود که جشن پیدایش آتش است.